Description and research notes
Dziesięciozłotówka z 20 czerwca 1929 roku zamykała pierwszą nowoczesną serię banknotów Banku Polskiego po reformie stabilizacyjnej Władysława Grabskiego. Projekt powstał w Warszawie, a druk wykonano w Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych. Estetyka łączy neoklasycyzm z geometryczną nutą Art Deco, odzwierciedlając odrodzenie gospodarcze II RP po latach hiperinflacji wczesnych lat 20.
Awers przedstawia alegorie Przemysłu i Rolnictwa flankujące orła państwowego, ujęte w bogatą ornamentykę giloszową i geometryczne ramy epoki. Rewers zdobią splecione motywy kwiatowo-mechaniczne, charakterystyczne dla optymistycznego, industrialnego stylu końca lat 20. Znak wodny: portret Bolesława Chrobrego z datą „10 ZŁ” — wzór wprowadzony w 1926 roku, który stał się standardem dla banknotów obiegowych II RP.
Zdecydowana większość 10-złotowych banknotów z 1929 roku krążyła intensywnie w obiegu, a egzemplarze zachowane w stanie nienaruszonym są rzadkością. Prezentowana sztuka, oceniona jako stan bankowy PMG 67 EPQ Superb Gem, zachowała pełny połysk, naturalną fakturę papieru oraz wyraźne wytłoczenia druku — należy do absolutnie najlepszych znanych egzemplarzy tej emisji i stanowi wybitne świadectwo kunsztu PWPW w okresie rozkwitu międzywojennej poligrafii zabezpieczonej.