Description and research notes
Pomarańczowy pięciofuntowy specimen (Pick S192s) stanowi centralny element kolorystycznej linii banknotów Banku Nowej Zelandii i jednocześnie kluczowy etap przejścia od rozbudowanego stylu wiktoriańskiego do bardziej uporządkowanej, geometrycznej estetyki epoki edwardiańskiej. Banknot został wygrawerowany i wydrukowany przez Bradbury, Wilkinson & Co. w Londynie i zachowuje wszystkie cechy charakterystyczne dla serii BNZ rozwijanej od lat 70. XIX wieku: parę postaci maoryskich po lewej stronie, scenę morską poniżej oraz misterną ramę giloszową otaczającą nominał.
Specimeny A-serii, takie jak ten, powstawały jako egzemplarze aprobacyjne — z szerokimi marginesami kontrolnymi, perforowanym unieważnieniem i numeracją wewnętrzną, przeznaczoną wyłącznie do archiwów drukarni oraz banku. Ten egzemplarz reprezentuje jeden z typów katalogowych zachowywanych do celów audytu, wzorcowania produkcji i dokumentacji projektowej, a jego prefiks A umieszcza go w najwcześniejszym ciągu kontrolnym.
W końcu XIX wieku Bank Nowej Zelandii działał jako prywatny emitent, funkcjonujący w systemie komercyjnych banków odpowiadających za własne emisje oparte na rezerwach złota. Projekty Bradbury Wilkinson — portrety Maorysów, ikonografia morska i bogate ornamenty — stały się wizualnym językiem nowozelandzkiej waluty na dekady, wpływając na późniejsze projekty nawet po centralizacji emisji przez Reserve Bank w 1934 roku.
Pomarańczowy pięciofuntowy nominał odzwierciedla moment przejściowy między dwoma epokami druku zabezpieczonego. Wiktoriańska głębia grawerunku ustępowała miejsca edwardiańskiej symetrii, bardziej uporządkowanym liniom i standaryzacji elementów antyfałszywkowych. Koloryt nominału wpisywał się w trzyczęściowy system barw BNZ: 1 funt zielony, 5 funtów pomarańczowy, 10 funtów brązowy — serię, która stała się pierwszą kompletną linią kolorystyczną w historii nowozelandzkiej waluty.
Ołowkowa adnotacja drukarska „073207 24.6.15” odpowiada wewnętrznym zapisom kontroli produkcji i potwierdza jego status materiału archiwalnego z etapu przygotowywania serii. Zachowane adnotacje tego typu są rzadkie, a specimen z perforacją kontrolną dostarcza wyjątkowego wglądu w praktyki produkcyjne Bradbury Wilkinson.
Egzemplarze S192s są dziś bardzo rzadkie. Większość została zniszczona podczas porządkowania archiwów lub zaginęła po przejściu z emisji prywatnych do państwowych. Ten pięciofuntowy specimen stanowi najważniejszy środkowy element klasycznej trójstopniowej linii BNZ i jedną z kluczowych pozycji w kolekcjach zajmujących się walutą Oceanii, historią Wspólnoty Narodów oraz dorobkiem Bradbury Wilkinson.