Description and research notes
Najwyżej oceniony specimen pięciofuntowy z całego okresu emisji Banku Nowej Zelandii przed powstaniem banku centralnego. Projekt powstał w Londynie w pracowni Bradbury, Wilkinson & Co. w ramach wojennego kontraktu z lat 1916–1920. Egzemplarz zachował się w stanie bankowym (PMG 65 EPQ) i jest najwyżej notowaną sztuką tego typu.
Awers prezentuje klasyczny układ banknotów Banku Nowej Zelandii: portret wodza maoryskiego, winieta wybrzeża oraz centralny medalion giloszowy. Kolorystyka nawiązuje do późnego okresu druku BWC podczas I wojny światowej, a misterny rewers pokazuje szczyt możliwości technicznych drukarni.
Banknot pochodzi z wewnętrznej kontroli produkcji — świadczą o tym dwa rzeczywiste zakresy numeracji 7/180001–7/220000, perforacja „CANCELLED” oraz ołówkowa adnotacja drukarska z 29 września 1917 roku. Tego typu materiały zazwyczaj pozostawały wyłącznie w archiwach drukarni.
Emisje z lat 1916–1920 zamykały 45-letnią tradycję prywatnych banknotów w Nowej Zelandii, opierającą się na brytyjskim systemie grawerskim oraz kolorystycznych zasadach ustalonych jeszcze w latach 70. XIX wieku. Po utworzeniu Reserve Bank w 1934 roku wszystkie wcześniejsze emisje handlowe zostały wycofane.
Z tego numeru katalogowego znane są jedynie trzy egzemplarze — żaden nie zachował się w lepszym stanie. To najważniejszy pięciofuntowy specimen z okresu sprzed centralizacji emisji, dokumentujący ostatni etap historii Banku Nowej Zelandii.