Description and research notes
Rzadki, ponadformatowy specimen przygotowany dla Banca Italo-Germanica — ambitnej, lecz krótkotrwałej inicjatywy finansowej z pierwszych lat po zjednoczeniu Włoch. Bank funkcjonował dzięki niemieckiemu kapitałowi i planował uzyskać prawo emisji własnych banknotów. Projekt jednak zatrzymał się na etapie próbnych odbitek, a żaden egzemplarz obiegowy 250 lirów nie przetrwał.
Za stronę grawerską odpowiadało Bradbury, Wilkinson & Co. w Londynie. Rozbudowany gilosz, szerokie marginesy oraz alegoria Italii z tarczą i włócznią pokazują, jak młode państwo budowało nowy język wizualny — i jak prywatne instytucje próbowały wpisać się w tę narrację. Taki poziom opracowania graficznego był rzadkością w prywatnych projektach bankowych z lat 70. XIX wieku.
W latach 1870–72 włoski system finansowy był niestabilny i pełen konkurujących ze sobą instytucji. Banca Italo-Germanica była jednym z wielu banków próbujących zdobyć status emitenta. Ostatecznie projekt upadł, a państwo w kolejnych latach ograniczyło prywatne emisje, otwierając drogę do dominacji Banca Nazionale nel Regno d’Italia, późniejszej Banca d’Italia.
Specimen 250 lirów przetrwał wyłącznie w formie drukarskiego archiwum. Ten egzemplarz należy do najlepiej zachowanych znanych sztuk i został oceniony jako stan bankowy (PMG 64), w dodatku jako najwyżej notowany egzemplarz typu (Top Pop). To ważny dokument historii włoskiej bankowości — materialne świadectwo ambicji, które nigdy nie weszły w życie.