Kolekcja

Egipt 1914–1915 — pokwitowania członkowskie Egipskiego Czerwonego Półksiężyca (okres khedewialny, komplet dwóch dokumentów)

Komplet dwóch oryginalnych pokwitowań członkowskich Egipskiego Towarzystwa Czerwonego Półksiężyca z lat 1914 i 1915, sporządzonych na kremowym papierze czerpanym w charakterystycznym wczesnym układzie graficznym okresu khedewialnego. Każdy arkusz zdobi duży czerwony emblemat Półksiężyca, wykonany gęstym tuszem na bazie oleju i odbity centralnie u góry arkusza — z lekko nierównymi krawędziami typowymi dla ręcznie uzupełnianych formularzy z najwcześniejszego etapu działalności Towarzystwa. Pod emblematem widnieje pełna nazwa instytucji w klasycznym piśmie arabskim oraz linia patronatu wskazująca na opiekę Domu Khedewialnego i prezydenturę Jego Wysokości Księcia Mohameda Alego. ... Czytaj dalej →

Włochy 1871–72 — Banca Italo-Germanica, 250 lirów (specimen)

Rzadki, ponadformatowy specimen przygotowany dla Banca Italo-Germanica — ambitnej, lecz krótkotrwałej inicjatywy finansowej z pierwszych lat po zjednoczeniu Włoch. Bank funkcjonował dzięki niemieckiemu kapitałowi i planował uzyskać prawo emisji własnych banknotów. Projekt jednak zatrzymał się na etapie próbnych odbitek, a żaden egzemplarz obiegowy 250 lirów nie przetrwał. ... Czytaj dalej →

Nowa Zelandia 1916–1920 — Bank Nowej Zelandii, 5 funtów (specimen z prefiksem, PMG 65 EPQ)

Najwyżej oceniony specimen pięciofuntowy z całego okresu emisji Banku Nowej Zelandii przed powstaniem banku centralnego. Projekt powstał w Londynie w pracowni Bradbury, Wilkinson & Co. w ramach wojennego kontraktu z lat 1916–1920. ... Czytaj dalej →

Australia 1880–1910 — Bank Handlowy Australii, 100 funtów (Pick Unlisted, specimen)

Wyjątkowo rzadki specimen najwyższego nominału emitowanego przez Bank Handlowy Australii w okresie, gdy australijski system pieniężny opierał się na prywatnych instytucjach bankowych. Egzemplarze obiegowe 100 funtów nie przetrwały — typ znany jest jedynie z odbitek drukarskich zachowanych w archiwach. Banknot powstał przy współpracy dwóch drukarni: Bradbury, Wilkinson & Co. ... Czytaj dalej →

Nowa Zelandia 1870–1890 — Bank Nowej Zelandii, 1 funt zielony (Pick S191s, specimen)

Najwcześniejszy specimen Banku Nowej Zelandii i zarazem fundament całej przed–bank–centralnej linii banknotów tego kraju. Egzemplarz został wygrawerowany i wydrukowany w Londynie przez Bradbury, Wilkinson & Co. i to właśnie ten jednofuntowy zielony wzór (Pick S191s) wyznaczył układ graficzny, który później powtarzano w kolejnych emisjach BNZ przez dwie dekady: para postaci maoryskich po lewej, grawerowana nadmorska winieta poniżej oraz charakterystyczny panel giloszowy z nazwą banku otaczający oznaczenie nominału. ... Czytaj dalej →

Nowa Zelandia 1895–1915 — Bank Nowej Zelandii, 5 funtów pomarańczowy (Pick S192s, specimen)

Pomarańczowy pięciofuntowy specimen (Pick S192s) stanowi centralny element kolorystycznej linii banknotów Banku Nowej Zelandii i jednocześnie kluczowy etap przejścia od rozbudowanego stylu wiktoriańskiego do bardziej uporządkowanej, geometrycznej estetyki epoki edwardiańskiej. Banknot został wygrawerowany i wydrukowany przez Bradbury, Wilkinson & Co. w Londynie i zachowuje wszystkie cechy charakterystyczne dla serii BNZ rozwijanej od lat 70. ... Czytaj dalej →

Nowa Zelandia 1895–1908 — Bank Nowej Zelandii, 10 funtów brązowy (Pick S193bs, specimen z prefiksem)

Brązowy dziesięciofuntowy specimen (Pick S193bs) należy do najrzadszych egzemplarzy wczesnej nowozelandzkiej emisji Bradbury Wilkinson i stanowi najwyższy nominał w kolorystycznej serii BNZ zapoczątkowanej w 1870 roku. Ten wariant z prefiksem numeracji posiada dwa nadrukowane numery kontrolne (No. 097476 oraz No. ... Czytaj dalej →

Nowa Zelandia 1913 — Bank Nowej Zelandii, 5 funtów pomarańczowy (Pick S192ms, specimen z podwójną numeracją)

Specimen aprobacyjny 5 funtów pomarańczowy (Pick S192ms), wykonany w 1913 roku w drukarni Bradbury, Wilkinson & Co. w Londynie, stanowi jeden z najciekawszych wariantów serii nowozelandzkich emisji prywatnych. Egzemplarz posiada dwa nadrukowane numery kontrolne (286901 oraz 296900), co potwierdza jego funkcję egzemplarza z podwójną numeracją — stosowanego do audytu, zatwierdzania serii produkcyjnych oraz dokumentacji archiwalnej. ... Czytaj dalej →